Kuruntu. Şiiri - Kadri Atmaca

madem teslim oldum ya o karanlık geceye
ayın şavkı vurduğu an yüzme o solgun halinde
düşün gerekti az biraz da
hangi kahır oydu diye yüreği sığınak olan gecede

aynı gece de kahrolmadı isem içimin içinde ki isyanlarla
demek ki bir umut taşır olmuşum senli yarınla

çıldırırken gönlümün içinde ki o aç biilaç arzum
uçuverecekmiş gibi gelmişti sanki o mis gibi kokun
sudan yoksun biri gibiydim
gözlerimin ferinde usul usul sönüverirken o siluetin
gönül derunuma düşmüştü yine hasret ve özlemli kapın

gel gör ki eline değmeyen elim de çok mu çok soğuktun
sana varmayan tüm sevgiler benden ta ırakta dursun
ki vuslat türküleri çınlasın kulağımın her bir zarında
ve bu bir gem olsun içimin kabaran duygularında
dertli dertli gülümsüyorum şu garip ve miskin halime
hepte kasvetli duygular kanatıyor beklentilerimi
donu veriyor sana olan özlemlerim sensizlikte
misafir gibi kaldım şimdilik ben sana olan hasrette

sensizlik bir ölüm gibi çakılı kalıyor yürekte
senlilik cennetinin yanında bir hiç kalmakta

loş ve kasvetli odamı kaplayınca kahır dolu onca elem
kökten yıkılıyor gönlümün tek direği
bir ateş yakıyor içimin de ta içini
ruhuma hatıralarım batıyor bir zıpkınmış gibi
bu bana ölümüne bir tutku sundu tüm çıplaklığıyla
bir damla suya
bir parça ekmeğe aç biriymişçesine
bir ateşe mahkumu gibi
tık nefes arzular hızla geçişte yanmakta
hasretle içim içimi kanatıyor bir anlık varlığın için

sökülüyor
tüm düğümler o an bir bir ayrışarak belleğimde
sen bir ömür boyu koyup da gittiğine göre
sen hep bana mahremde kalmış olmalısın
veya yadımda
peki bu denli yanıp da yakılmam da niye
yoksa sen hiç mi hiç yok muydun benim karemde
ya da senliliğin mührü zamanı çoktan geçmiş işte

sürçü lisan ettimse beni hoş karşıla
hayal içinde biz neler nelerde sevmedik ki
kimler için çılgınca yanıp da yıkılmadık ki
bin bir çeşitte hayvani hislerimizin içinde

bu benimkisi demek ki
bu halle çok abes bir kuruntuymuş kahredici bir biçimde...

(18.10.2018) AZAP...