Kuruntu Şiiri - Bayram Kaya

Küçüğüm,
Arı gördü rüyasında.
Yaşanık,işitik
Yansımalar dünyasında.

Ödü koptu.
Arı psişikçe soktu.
Ağrıları pek çoktu.
İyide, somutu yoktu.

Olanca gücü ile bağırdı.
Sesi kımıldamaz taş gibi ağırdı.
Sanki çevredekiler sağırdı.
Yavaş,yavaş uyanıklığı çağırdı.

Kâbus sonrası,
Oldum olası.
Reel,hayal bulanıklığı,
Yaşamın sanrıya ulanıklığı.

Hep uyumsuz düşündü.
Somutun yansısı küşümdü.
Takıldı kaldı orada.
Ya çarparsa elektirik varda.

Böyle kalsa iyi.
Pars sanır kediyi.
Daha bir garibini düşünmekte en iyi.
Böyle dışlar yeniyi.

Gereksemezken ayak direr.
Akıl karıştırmak için, içine girer.
Tüm olumsuz caydırıcıları sayar birer,birer.
Bazen tuhaf olur içine siner.

Böyle iken düşe düşer.
Enine boyuna görür birer, ikişer.
Takıntılarla iyice pişer.
Dağ gibi yanılsamalar, şişer de şişer.

İlletli oldu apıştı.
Birden sinemakiye yapıştı.
Gerçek hayal ile kapıştı.
Bu bulanıklıktan açığa sapıştı

Aklın kontrolünden sapandı.
Yararlanınca anladı,utandı.
Birden hayalciliğe kapandı.
Bildi olumsuzluk da olumluluk yapandı.

Sözlükçe:
Sanrı Gerçekte olmayan duyumların algılanması.
Yanılsama Algı yanılması,var olan bir şeyi başka şey sanma-tavuğu canavar görme gibi.
Küşüm Yapılan edim ve tasarlarda duyulan endişe.
Apıştı Düzgülü bir gidişte iken keskin bir gerçekle yüz yüze gelme,saşma.

(14.10.1992)