Kurumuş Güller de Açar Şiiri - Aygül Şimşek

Kurumuştu dallarım yeşerdim senle yeniden.
Bir susuz misali çöllerde yolumu ararken Simandaki tebessümden içerek
Kızgın kumların üzerinde
Sanırsın bir ayağım gökyüzünde
Senin kokuna soluğuna tutuldum.

Ben kurumuş bir gül bilirdim kendimi
Seni tanımadan evvel di hepsi
Ellerim sanki dokusunu kaybetmişti
Bedenim kalbimden de hissizdi
Sen geldin ben suyunu almış güle döndüm.
Bu fani bedene sen
Hayat oldun
Can oldun
Nefes oldun
Şu gariban gönlüme
Eş oldun
Aş oldun
Yol oldun
Solmuş güllerin açacağına seninle şahit oldum.