Kurumuş Gül Yaprağı! Şiiri - Mesut Öztürk

Beyaz gelinliğiyle, koklanmamış gül misali,
Tertemizce, namusuyla, mutlu olmaktı hayali,
Özür dilemek yetmez, senden çıkar vebali,
Aldatılan insanın aldatandan kötüdür hali.

çocuklarına analık, sana hizmetkarlık yaptı,
Seni öyle sevdi ki? imansızca sana taptı,
Dünyaları yıkıldı, hayallerini çöpe attı.
Umutsuzca albümlere son bir kez daha baktı.

Kalktı, banyoya yöneldi,aldı eline hapları,
Kaldıramazdı, anlayamazdı, haince aldatılmayı,
Kararlıydı, kafasına koymuştu, ilaçları yutmayı,
Bir anlık unuttu, kederi, hayatı, tasayı.

Dünden bugüne olanları görürken, gözleri yumuldu.
O narin, namuslu bedeni hızlıca betona vurdu,
Kırılmış, acımış, aldatılmış kalbi o anda durdu.
Eline sıkıştırdığı gül yaprağı, maalesef kuruydu.