Kurumuş Bir Yaprak Gibi

Irmağa düşrüm kurumuş bir yaprak gibi, yalpalıyorum
Irmak sudan ibaret, yüzmeyi bile bilmiyorum
Niniler geliyor kulağıma,bebekliğimdeki bildiğimiz nini
Yaşamaya çalışırken söylenecek sözüm olmalı dilimde;
Vakti gelince inanın ki söyliyeceğim her şey içinde
O günü getirmek belkide dilimin ucunda şu an belkide
Yere baksam da, gökyüzüne baksam da gördüklerim aynı değil ki
Gözlerim, vitrinlerlerde ki güzel giysilerde, kalabalıklar arsında
İhtinayla kendimi arıyorum, neyi aradığımı, sakıncaları bilmeden
Herkes kendini saklıyor, niçin saklandığını bilmeden
Giysiler içinde kayıp olutorum, dilimin giysisine sığınıyorum yanlızlığımda
Boğulmaktan kurtulmak için nice yollar öğütlleyen dünler...
Sen dişisin diyorlar, karanlığa atılmamk için çırpınıyorum
Nefes alıp verdikçe yüreğim saklanbaç gibi benimle oynuyor,
Kendime sığınırım, ırmağa düşen yaprak gibi ıslandım!
Yüzmeyi öğrenmeye çalışıyorum, ölüme bir adım kala...
Bir susuzluğu bitirecek serap, yanlızlıklardan kurtaracak susuzluğu,
Suskunluğumu, ya içimde o kayıp olmayan yanlızlığı! ..
Irmağa düşmüş kuru bir yaprağım, yaşaya bildiğim kadarıyla yaşıyacağım
Hayt bilmeden öz güvenimi ırmaklar bana bağış ediyor
Yeryüzünde bir köşecik de ayrıla bilirim dünyadan,
Yada muhteşem bir gül bahçesi olabilirim aşka...
Oltaya takılmadan, kırılmadan kandırılmadan yaşamaya
İyiki ırmakta kuru bir yaprak değiliz, teselli yanlızca
Irmağa düşen yaprağım çığlığımı kendime dahi duyurmaya zorlanıyorum
Acıların çığlığı kuşatıyor, şu benim yalan dünyamaı
Çocuğum, çocuklarız bir oyun oynuyoruz kendimize
Irmaktan çıkmaya çalışıyorum, yeniden yeşerip yaşamaya.