Kurumuş Bir Güldalı Şiiri - Kâzım Özgür

Ne kadarda zormuş gönül yarası,
Tertemiz aşkların olmaz karası.
Yangın oldu sardı gönül arası,
Bağlamak istedim bağlayamadım.

Sevda çeke çeke hep yürek delindi;
Önce saklamıştım şimdi bilindi,
Duyuldu çevreye, tedbir alındı.
Ağlamak istedim, ağlayamadı.

İlk aşkımdı bu kız yaktı sinemi,
Unut artık unut bunca elemi
Platonik aşk bu yoktur önemi,
Nefsi ammaremi dağlayamadım

Sildim hatırımdan unuttum onu
Yıllar öncesinden kapandı konu,
Huzurlu yaşamın bahtiyar sonu,
Yağlamak istedim yağlayamadım.

Fark etmiyor artık, yer, gök dinlesin;
Biçare şu gönül, her an inlesin,
Söylensin dillerde herkes anlasın,
Sağlamak istedim, sağlayamadım.

Hayreti Özgür’üm yetmiş yaşımda;
Genç iken tanıştın nişan taşımda,
Göz göze gelirdik çeşme başımda,
Çağlamak istedim çağlayamadım.

Kazım ÖZGÜR 6-Eylül- 2009