kuRum Şiiri - Baykal Kaanalp

ateşli mezarının yanında durdum
ve mevsimlerin kuyruklu
yıldızını gördüm

sonsuzluk pınarından
bir yudum aldım
göle maya çaldım

içtiğim yalnızca sevgin
bir belirsizlik olsa da ömrümde
bütün halatlar gergin

sıkı tut koyverme
yırtılırcasına gölgeler
kaçışsalarda yerme

aşılanan hissizliğine
güneşinin halsizliğine
dokunma yakmasın içini

akıp gider onca
danışmansız devinimler
sense gül gonca

sanırsın ki yolu yok
çıkışlar kapalı
kapaklar sana sevdalı

buluştur sevenleri
seninim diyenleri
yanmasın içleri

mayalarım tutmaz
yanlış yaptım herhalde
kalıplarım dolmaz

bir durak ötede bekleyen
bir bavul dolusu fişekleyen
yaşamsızlığını kurum kurum