İçimde bitmemiş hikayelerin yankıları var
Her gün duymak zorunda olduğum feryatlar
Parçalanmış hissediyorum
Zift gibi yapışmış ruhuma tüm acılarım
Hiçbirini senden ayırt edemiyorum
Bir dilek tuttum ve sen gerçek oldun
Sonra gökte kaydı yıldız silip süpürdü tüm ütopyalarımı
Yalnız kalınca değil de sensiz kalınca anlaşılıyor
Düşlenilen hayaller hepsi senin yolunaymış
Şimdi harabelerle dolu o yolda geziniyorum
Yıkılmış hep duvarlar, umutlarla dolu hayallerim
Gittiğinden beri gün yüzü görmeyen beyaz papatyalar
Solmuşlar arkandan el sallarken
Ayak izi diye bıraktığın cehennem çukurunda
Kayıt Tarihi : 2.4.2018 23:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gök Vadi](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/04/02/kurulmus-dusler.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)