*Kurulmamış bir hayal* Şiiri - Nazlı Muhip

Bir sigara yakıp,
karşıma boğazı alıp,
maviliğine dalıyorum.
Önümden martılar geçiyor,
özgülük delisi martılar...
Sonra soruyorum kendime:
'neden martılar gibi özgür olamıyorum'diye.
Sonbaharın savurduğu bir yaprak,
gelip umutsuzca ayağıma çarpıyor.
sarılığına dalıyorum,
arkamdan insanlar geçiyor.
Sonra soruyorum kendime;
'neden umutsuzcada olsa yapraklar gibi,
birinin ayağına dolanamıyorum'diye.
Sonbahara aykırı bir kelebek konuyor omuzlarıma.
Kanatlarının alacalığına dalıyorum.
Yanımdan ağır çekime alınmış hayat geçiyor.
Sonra soruyorum kendime;
'neden bu kelebek gibi sonbahara aykırı,
yaşayamıyorum'diye.
Yanlızlığıma yabancı bir kadın,
gelip oturuyor yanıma.
Gözleri benim az önce daldığım mavilikte.
Saçlarının beyazına bakarken,
senelerim geçiyor aklımdan,
geçmişimin 'sen' rengine dalıyorum.
Sonra soruyorum kendime;
'neden yanımda oturan sen değilsin'diye.
Birazdan kadın kalkıp gidiyor.
Gözlerim elbisesinin matem rengine,
siyahına dalıyor.
Dönüp geriye anlamışcasına,
bakıyor yüzüme.
Sonra soruyorum kendime;
'sen neden anlamadın'diye.
Birazdan kalkıp gidiyorum.
Arkamda boğaz maviliği,
arkamda özgürlük delisi martılar,
ayağımda sonbahar sürgünü bir yaprak,
omzumda asi bir kelebek,
ve sırtımda siyah bir elbise,
saçlarımda yıllanan beyazlar.
Önümde insanlar,
sokaklar,arabalar,
vitrin camları,çocuklar...
sonra soruyorum kendime;
'neden bunların birisi bile sen değilsin'
Sonra soruyorum kendime;
'neden birisinde sana rastlamıyorum'
sonra soruyorum kendime;
'sen yokken tüm bunların arasında,
ben nereye gidiyorum'diye...