Kurula Islak Kirpiklerini Şiiri - Nuri Can

Bir aynasın sen
kırık dökük
her parçası bir anıyı gösteren
her parçası bin acıyı

Bilirim seninde esmiş garipsi gönlünde
tiril tiril, bahar bahar sevdalar...
senin de sevdaların ilkbaharda başlayıp,
sonbaharda bitmiş
esince hoyrat rüzgarlar
sevenlerin terkedip gitmiş

Başı eğik, gözü yaşlı
oturmuş bir duvar dibine
bakarsın öyle boynu bükük
sen ki, garipsin
toprağa benzer yüreğin
gelen çiğnemiş, geçen çiğnemiş
bir rüzgar kırmış dalını
bir acı
bahçe bilmemiş...

Kimbilir umudun nerde?
hangi sevdaya vurgun yüreğin?
gönlünde hangi yangının izi var?
nereden gelip,nereye gidiyorsun?
soramam
bükme boynunu öyle garip
dayanamam...

Gönlünde sevda sıyrıkları
yüreğinde oklar
bir serce ürkekliğinde bakışların
bakışların ki,
derin ucurumlara yuvarlanmış bir çiçek
bir ince sızıdan aynalara sızan hüzün

Bilirim yüreklere de kar yağar
yangınlar içinde de olsa üşür insan bazan
sızlar ihanetin açtığı her yara
ihanet görmüşse sevdiklerinden...

.../
Kimsesiz de kalsa yüreğin
olmasa da kendi kollarından başka
yüreğini saran.
başını yaslayacak omuz da olmasa
ağlama utandırma gözyaşlarını...
al sana bir avuç güneş,
kurula ıslak kirpiklerini...

Uçurumdan uçuruma savursa da kasırgalar
bırakıp bir köşeye ihanetlerin acısını.
sevinçler yükleyip yüreğinin terkisine
sürgüne yollanmış bir gezgin edasıyla
ardına bakmadan al başını git buralardan

.