Verdiğin gül sevgi doldurdu kalbime
Koydum gülünü gönül kafesime
Solmasın diye saklamıştım yüreğime
Sen gidince kurudu gülün gönül bahçemde.
Gül biter güneşin doğar yarimde
Senin aşkın bitmez, tükenmezdi gönül bahçemde
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta