Kurudu Şiiri - Sedat Özbek

Kurudu artık gönlümün pınarları
Kızılı soldu gönül GÜL lerimin,
Çorak kaldı toprakları yüreğimin
SANA HASRET,SANA AÇ SANA SUSUZ.
Gürlemiyor gök artık
Sağanak sağanak akmıyor gönlüme sevdan
Şimdi ben bende mahsur
Ben bende çaresiz bir başıma tufanımda.
Ansızın çıkıvermiştin karşıma
YILLARCA BENLİĞİMDE SAKLANMIŞ
SENSİZLİĞİ bitiriverdin ansızın,
Susuz kalmış HÜZÜN’üme,
GÜL lerime hayat oldun aniden..
Bilemedim serapmış,
Isısızlığında kaldığım,
Alevinde yandığım sevdaların.
Sarıldım umuduma
Süründüm serabıma,
Ve gülerek baktı bana HÜZÜN’üm
Arkasını dönüp giderken.
Ben çaresiz
Ben bir başıma
Ben umutsuz umuduma ağladım,
Yağsa da yağmurlar artık
Toplamayacağım umutları
Biliyorum
GÜL’lerim açmayacak
Ne umudum bir serap
Ne güllerimi sulayacak Yağmurlar
Tükendiii,
Son gücümü tükettim,
Yorgunum,
Gücüm yok artık
Zamanım kalmadı.
Benimle gelsin
Gözlerimde nedensiz ayrılığın
Nedeni yorgunluğu,
Yüreğimde dünümün hasreti
Yarınımın sonsuzluğu

garip
01.05.2007