Eskiden çiçekler, otlar olurdu.
Huzura girerdi gören yaylayı.
Amcamın baktığı atlar olurdu.
Görmeye yürek yok, viran yaylayı...
Kocaman bir meydan, mallar sürülür.
Yoğurtlu yufkadan dürüm dürülür.
Akşam cıvıl cıvıl sağım görülür.
Şimdi hayallerde aran yaylayı.
Yağmur dolu dolu düşerdi yere.
Bir açar, bir kapar günde kaç kere.
Çamurlu suyuyla şu kurudere!
Sen misin ortadan yaran yaylayı?
Otlar tükenince zaman belirir.
Tekrar göçmek için ferman verilir.
Çoban çalıları toplar, derilir.
Biz idik ateşe veren yaylayı! ..
Savranlar hiç var mı soran yaylayı?
04.03.2012
Erdoğan SavranKayıt Tarihi : 19.7.2012 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!