Kuru yapraklarla kardeşim ben
Tenim ıslak ruhum kuru
Toprak oldu yolumun sonu
Bilinmezliktir Alinin yol dostu
Yüreğim geniş ulu çınar gibi
Kollarım dalları gibi sarmallar herkesi
Bir damla suyla bile orman yeşertir
Nice sevdalara gölge yapar
Sarmalarım herkesi
Zordur aslında tek ağaç olamak bozkırda
Verebilirken sevgiyi
Sen bir damla bulamamış olmak
Eğer yazılmışsa kaderime
Kalemin mürekkebi damarlarımda
Kayıt Tarihi : 22.11.2005 15:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Kılıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/22/kuru-yaprak-ve-ben.jpg)
Ne kadar doğru..tebrikler kaleme
TÜM YORUMLAR (1)