Kuru Yaprak Şiiri - Irmak Yetmiş

bir kuru yapraktım rüzgarın önünden kaçan
kırık bir daldan kopup ateşin ortasına düştüm
yanan yüreğimdi duygularım değil
acıyan yüreğimdi bedenim değil
belkilerle kurduğum hayatım
bir düşman gibi duruyordu karşımda
sönmeyen ruhumun ateşiydi gözlerimden akan
yıldızlar topladım sana gökyüzünden ve deniz dibinden tomurcuk bekledim yine belkilerimle senden
güneş nedir bilmeyen gözlerim bulutlarla doludur
ssavrulan ruhumun dumanıyla hayatımı sis kapladı
tek isteğim vardı senden
oda hayal oldu
mutluluk nedir bilmez gönlüm
şimdi işe yaramaz bir kül yığını oldu