Kuru yaprak Şiiri - İbrahim Kavruk

Sonbaharda rüzgara dayanamayan kurumuş yaprak gibi,
Koptum dalımdan, düşerken anladım ki, zaten kayboldum,
Ne bir umut kalmış, ne bir tutunacak dal parçası,
Sadece sessizlik, ve karanlığın soğuk bakışı.

Gökyüzü kapalı, bulutlar öfkeli sanki yeminli gibi,
Korkutur beni, özlerim dalımı bazen, ama artık dönülmez,
Kopmuş kuru bir yaprak, rüzgarlar bile sevmez,
Ve şimdi sürüklenirken, bilinmez bir yöne,
Anladım ki kaybolmak da bir özgürlük belki de.