Kuru Yaprak Şiiri - Ayşe Betül Acarlar

Doğarken ağladığım şu dünya
Yaşarkende değişmedi kaderim bu ya!
Seni aradım.
Çorak bir toprağa dönerken kalbim
Bir inşirah diyerek inledim.
Vuslata kavuşamamışken
Bu ayrılık niye?
Seni kaybetme korkusu sararken her yanımı
Ben nasıl kavuşucam Rabbim sana?
Tüm yollar kapalı!
Tükendim ben
Şikayet değil bu!
Yüreğimin hazin sonu...
Dertleri bilen derman sensin
Çorak yüreğimin mahzun gülü
Züleyhanım senin
Sevdiğim sensin.
Arındır aşkınla
Şu elem dolu gönlümü
Şefkatinden mahrum bırakma
Herkes bana düşman
Bense sensizliğe pişman
İşte buradayım Rabbim!
Sarıl bana...
Muhtacım merhametine
Gel kulum deyişine
Nasıl konuşucam Rabbim ben seninle?
Ne cehennem korkusu
Nede cennetin kokusu
Ben seni istiyorum Rabbim
Yok yüreğimin senden gayrısına arzusu
Seninle doluyor kalbim
Artık aksın bu hüzün
Gülsün yüzüm
Beni bu yalan dünyaya daldırma
Savurma beni
Yakma!
Ey Rabbim,beni bana bırakma!