Kuru soğan Şiiri - İmam Sürensoy

memleketim.
yolları tozludur, dikenlidir.
ovaları ise çırılçıplak.
dağları yüksektir ve hep kayalıktır.
kaplamış dorukları simsiyah duman.
insanı eziktir.
emektardır.
fadakardır.
açlıklar içinden.
sefaletler içinden
geçtikçe geçiyor zaman.

ah memleketimin insanları.
elleri nasırlıdır, ayakları yalın.
gözlerinden fer yok.
kurumuş o dudakları çatlak.
yedekleri kuru ekmek.
katığı ise bir kuru soğan.
,içeçceğide bir bardak ayran.
dayan ha dayan.
benim sefil vatandaşım.

çaresizsin seni kimanlar.
şükretmekle teselli edilen canlar.
ağaya beye bel bağlayanlar.
gözlerinizden fer yok.
dizlerinden derman.
bitkinler yorgunlar.
dayanamaz tırpan çekmeye.
dayanamaz ekin biçmeye.
çünkü halsizler.
yediği ekmek kuru ve yavandır.
katığıda kuru soğandır.

fakirin umududur.
karagün dostudur.
kuru soğan.
tarlada.
bahçede.
dağda.
inşaatta.
bir ırgatın.
bir işçinin.
bir çobanın.
can yoldaşıdır soğan.
tadı buruk ve acıdır.
fakirin sofrasından baştacıdır.
umutlarında ilacıdır.
sofraları şenlendiren soğan.

mamleketlmce insanların ahvaliside böyledir