Kuru Gül Bahçesi Şiiri - Zübeyde Özel

Kapalıydı pencereler, kapı açık
Giremedim içeri içim çok ıslaktı
Kuruladım kalbimi beni bekliyordu güller
İçeri girdim, açtım pencereleri birden

Aydınlandı oda, ağlamaya başladı güller
Anladım umudun onlara iyi gelmediğini
Kuruydu bedenim dokundum pencereye
Filizlendi camlar,bundan ağladı güller

Kabul etti varlığının karanlığını güller
Mutsuzluğu benimsemiş gül gibi eller
Dokunamıyordu aydınlığa,cam kırılır diye
Kapatı kapıyı,usulca gitti beden...