Kuru Gül Şiiri - Serkan Asılbaş

Eleleydik o ağacın altında temmuz akşamında,
Ilık maltem rüzgarları eserken,
Uzun saçların dalgalanıyordu.
Gözlerimi senden alamıyordum.
Senin yanındayken sevdana susuyordum.
Beraberken bile seni özlüyordum.
Yürümeye başladık ağaçaların arasındaki,
Eski patika yolda,
Elini hiç bırakmadım saatlerce,
Yanında hayal kurdum seninle birlikte,
Yavaş yavaş evine yaklaşıyorduk.
Cebinden bir mektup çıkardı.
Bana verdi, öptü yanağımdan,
Sonrada dönüp koşarak gitti.
Açtım mektubu,
Şaştım kalmıştım birdenbire,
Sanki o anda dünya başıma yıkıldı.
Aşkın beni de benden aldı,
Senden bana son hatırabir kuru gül kaldı.