Fakirin sofrada üst köşedesin
Başa taç olmuşsun kuru çökelek
Kendini nimetten zannetmeyesin
Yokluktan bilesin kuru çökelek.
Sabah kahvaltıda yerin garanti
Zenginin yediği yağsız diyeti
Ebedi kalmaya vardır niyeti
Vazgeçilmezimsin kuru çökelek.
Tuz ile yoğruldu diyorlar pişti
Deriye girince adın değişti
Tulum peynir olmuş bu nasıl işti
Sen benim bildiğim kuru çökelek.
Üç öğünde yemeklerin direği
Yaparlarsa birde senle böreği
Öğlen, akşam çay yanında çöreği
Yedirirsin bolca kuru çökelek.
Damak zevki diye atıyor çalım
Ne karsın kaşarı ne İzmir tulum
Senden başkasına yetmiyor pulum
Kendin bir şey sanma kuru çökelek.
Kayaturan başköşeye oturdu
Ona da zam gelmiş gardaş kudurdu
Sanki benle gezer oldu tüm yurdu
Her nereye gitsem orda çökelek.
(06.10.2008-Saat: 14.34)
Şevki KayaturanKayıt Tarihi : 6.10.2008 15:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!