Kuru Bir Tohum Gibi Şiiri - Cemalettin T ...

Kuru bir tohum gibi, savrulurken dalından
Toprağında yeşeren, başak olmaya geldim.
Bir umut deryasının, ipek yelken şalından
Ufkunda tüller açan, şafak olmaya geldim.

İstersen al sevginle, her dem övmeye başla
İstersen bin sitemle, her gün yermeye başla
İstersen at hiddetle, hemen gönlünden dışla
Renkleri hiç solmayan, yaprak olmaya geldim.

Unut bütün dertleri, dünden kalan ne varsa
Farz edelim yeisler, dört bir yanından sarsa
Geçit vermez dağların, kar tipi boran varsa
Elemlere dertlere, ortak olmaya geldim.

Her nîmetin özünde, nice sırlı pâye var
Sırra vakıf olanlar, mes’ûd mutlu bahtiyâr
Her bahtiyâr insanın, ömrü olur nevbahâr
Cemrelerle müjdeli, revnak olmaya geldim.

Muhabbet neş’esiyle, tüter gönül ocağı
Şenlenir dost ilinin, karış karış bucağı
Huzûra mekân olur, özlemlerin kucağı
Hislerine his katan, çiçek olmaya gelim.