Zaman… Akıp gidiyor işte, bir göz kamaşığı,
Esamesi okunmuyor artık, mazideki zamirlerin.
Yeryüzü, gökyüzü ve her neyin bir yüzü varsa,
N…
…
Diye başladım, bir şiir yazayım istedim sana, kafiyesiz ve apaçık özneli. Sonra yarım kaldı. Her şey gibi, şiir de yarım kaldı. Bilemedim ne desem, hangi kelimelerle hangi acıyı tasvir etsem de denk düşse hasretinin acısına, bilemedim. Ağladım desem mübalağa değil, gerçek de. Ayarsız bir araf, var ile yok arasında. Gri!
…
Delirdiğimi düşünüyorum. Yani böyle, kesik kesik cümleler ve alakasız hikayeler geliyor aklıma. Anlatıyorum kendime, dinlemiyorum kendim ve kendim bu duruma çok üzülüyor. Kavga ediyor bendeki benler bu aralar.
…
Sonra dedim ki kendime, boş ver şiiri… Hikaye yaz, anlat işte. İnanır mısın bilmem ama Allah inandırsın bulamadım ilk cümlesini. Ne diyecektim ki sanki? Bilmiyorum.
…
Bu mektup da sayılmaz bu haliyle. Ne bileyim işte, kuru bi selamdan say. Neyse…
Kayıt Tarihi : 13.3.2025 21:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gözlerin Cennet olmasa nasıl giderdi ki bu aklım başımdan!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!