Kuru Bir Gül Sevda Şiiri - Semiha Çelikkol

Mahallenin en güzel kızıydı leyla...
Bütün delikanlılar aşıktı ona...
O ise yanardı kara yazgısına...
Geçtiği yerlerde mis gibi anber kokusu,
Savrulurdu altın sarısı saçları rüzgarda...
Masmavi gözlerinle deniz gibi bakardı leyla...
İnce belinden dökülürdü nazlı edası,
Yüzü gülen içi ise kara sevdalı leyla...
Gece oldumu kapanırdı odasına
Yüreğinde ince bir sızı otururdu cam kenarına...
Karanlık gecede kaybolurdu bakışları...
Acısı delerdi bütün yıldızları,
yıldızlar bile ağlardı onun sevdasına...
Uyku tutmayan yüreğinle ağlardı geceler boyu,
neden diye sormaya korkardı...
Öyle bir ah çekerdiki her gece...
Dağlar.tepeler olsa yıkılacak önünde...
Yüreği yanık bir garip leyla,
Kalkardı yerinden her gece aynı saatte...
Kitabının arasında duran kuru bir gülü alıp öperdi....
Sevdasını öperdi,yüreğini dağlayan yarasına tuz basar gibi...
Sanki şimdi almışçasına tebessüm ederdi dudakları...
Sonra dalıp giderdi geçmişine acıyla,
İsyan ederdi sevdasını aldı diye zalim kadere...
Elinde sadece bir avuç toprak bir gül bıraktı diye...
Sevdasından geriye kalanlarla avunurdu leyla...
Her gece kavuşamadığı aşkına ağlar,durur...
Yüreği sonsuz gece karanlıklara hapsolmuş,
Karlar altında ateş gibi yanar leyla...