Kuru bir dalın ucunda

Kuru bir dalın ucunda
Bir gün sonbahardan kalma
Bir ince damla süzülüyor
Sararmış yaprağın koynundan
Güneş bulutların ardından parlıyor
Bilmem kaçıncı faslında
Gece ve gündüzün
Gözlerinde yorgunluk bir hüzün
Soğuk bir sonbahar günü
Koylarında yalnızlığın
Ellerimde kürekler
Asılmaktayım dalgalara doğru
Savrulan saçların gölgesi
Şımarıklığının zamanda savruluşu
Edirnekapı da kullanılmamış
Bir nargilenin
Yanmamış tütününde
Gözlerim sızlıyor
Gözlerime alıyor
İçimde yanan kımıldanışın dumanı
Keyifsizim
Soğuk çaylar
Boğazımı yakıyor
Titriyor ellerim, cebimde sana yazdığım son mektup
Islanmış yeleğim
Beyazlığına akan mürekkep
Kaybolmuş satır aralarında kelimeler
Katlanmış sayfanın içinde sanki akrep
Ellerim tutmuyor
Susmuyor sessizliğe yüreğim
Birkaç kuruş bırakıyorum
Ellerine yalvaran gözlerin
Önümden geçen gölgenin
Etrafımda Allah razı olsunlar
Kulaklarım
Bu yakarışa ne kadar da yabancılar
Elime bir kâğıt tutuşturuyor
Kirli ellerinin izi
Yanında dolaştırdığı minik yüzün
Gözlerinde güzel mi güzel hüzün
Dilek satıyor
Kese kâğıtlarına karalanmış
Yağmurdan birbirine yapışmış
Son bahardan kalma bir günde
Senin hayalin ellerimde…