Kuru Ayaz Şiiri - Emrah Kurt

Artık sızlamaz oldu
Burnumun direği
Seni düşündüğüm zaman
Akan gözyaşlarımla...

Eskisi gibi artık
Yağan yağmurun, esen rüzgarın
Ve kuru ayazın soğuğu
İşlemez oldu iliklerime...

İşleyen tek bir şey var
Oda mavi gözlerin oldu
Güneş sarısını yenen
Mavi gözlerin...

Artık sensiz yürüyorum
Beraber gezdiğimiz yollarda
Boynu bükük kalbi sökük
Bir başına avare...

O zamanlar senin üzerinde
Kırmızı bir hırka vardı
El örmesiydi bilir misin
Benim üzerimde bir şey yoktu
Seni sevmenin yükünden başka
Ağır mı ağır büyük mü büyük...

O yolda her kimi görsem şimdi
Seni sanıyor gözlerim seni
Elimde olmadan düşündüm bazen
Ben seni beklemek için mi sevdim
Ama beklememek için sevmedim...

Hep beklettin beni
Rüzgarlara attın
Ayazlarda bıraktın beni
Ama yine de sevmişim seni
Elimde olmadan, karşı da koymadan...

Ellerimde ellerin vardı
Yumuşak ve sıcak ellerin
Bazen zamansız titrerdi
O mavi gözbebeklerin...

Artık her şeye kafa yoruyorum
Bir de hasretine yüreğimi(kendimi)
Ama hayra yoramıyorum
Sensiz geçen günlerimi...
Artık sensiz kaldırımlar
Yaslanan yok duvarlara
Yağmurlar bana yağıyor
Bana esiyor rüzgarlar
Sana değil ki ayazlar...

Senden sonra aklıma takılır oldu
Sensizlik kader miydi bana
Dilimin ucundaki sitemleri
Yollasam gider miydi sana...

Gözlerimde takılır oldu bazen
Şimdi yürüdüğüm yollarda
Beklediğim yerlerden
Gelmediğin yerlere doğru...
1997/Şebinkarahisar