Bu bölüm 300 Word sayfalık "Kurtuluşun felsefesi" yazım içeriğinde olukta yayınlanmayan kısımlardandır.
Ömrü, Yıldırım orduları komutanlığında, Derne de, Tobruk ta, Cihan savaşın da, Çanakkale’de, Kurtuluş savaşı içinde de Anafartalar’da geçmiş biri, şahin olacak yerde şaşılacak şekilde; "Yurtta barış Dünyada barış" diyerek barış güvercini oluyordu.
Yurtta barış ve Dünyada barış denilen ortamın rehaveti içinde karanlık tezgâhlarda yetişmiş birileri de; "benim dinimle, benim kinimle tanışın ve "benim dinimle, benim kinim içinde yarışın" diyordular. Ol nedenle derin ve değerli bir yalnızlık içindeydiler!
İlk çekirdek kadro: Kurtuluş Savaşı öncesini, Kurtuluş Savaşı esnasını ve Kurtuluş Savaşı sonrasını; oluşacak olmanın tüm zamanlarını ve genel zamanlarını oluşmanın kadrosu değildi. Sadece yurdun düşmandan kurtarılması gerektiğine inanmış, dava adamlarından oluşan süreç kadroydu.
Daha dostum eller ile gezer mi?
Solmuş derler gül benzinin iziği,
Daha dostum eskisinden güzel mi?
O ne dedi, sen ne dedin varıncak?