Hakimiyeti milliye söylemi kapsamında dogma ile yetişenler içten içe herkesin kendi anlaması olan bilinçlenmeyi, başkasının da öyle anladığı bir biçimsel mana sanıyordu. Bu dogmatik anlamaya göre Milletin Hakimiyeti, sultanın saltanatıyla gerçek oluyordu! Çünkü referanslar iman üzerineydi!
Mondros Silah bırakışmasından sonra şimdi saltanat adüv tehdidi ve düşman etkisi altındaydı. Yurdun tehdit altında olması dahi saltanatın selameti ile eşleşiyordu. O halde halk hareketi olan HAKİMİYETİ MİLLİYE iradesiyle saltanat, vuzuha (açıklığa anlaşılırlığa, huzura) kavuşturulmalıydı! Çoğu halktan kişiler ve kadrodan çok kişilerin fikri ve düşünce özgürlüğü(!) buydu!
Ortada 600 yıldan fazla bir zaman ömrü ile konjonktür sel olması sürdürülememiş cenazesi kalkması gereken bir enkaz vardı. Fakat küllerin içinde her daim üflenmesi gereken kıvılcım olasıydı. Mustafa Kemal HAKİMİYETİ MİLLİYE ile bu kıvılcımı yakıp tutuşturacaktı. Enkazda çıkması olası tek sunu, tek proje buydu.
Konjonktür ulus devleti dayatıyordu. Ama ulus devlet söylemini insanlar konjonktür gerçekliği içindeki yapısal dönüşümlerden değil de Fransız devrimi söylemli anlatılardan olan bir mana oluşla küffar icadı olmakla anlıyordu. Ulus devlet söylemi bile zihinlerde saltanata ve padişah iradesine çevrilen anlamı ile kavranıyordu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta