Hakimiyeti milliye sözü halk için, 20. yüz yıl başında bile hala halkın saltanata bağlılığı olan düşünceyi ifade ediyordu. Bu söylemin ahali için anlamı Fransız devriminin etkilerinden çok çok uzaktı.
Ahali yeni duyduğu bir sözü ve söylemi dahi dini kalıplar içinde hıfzediyordu. Saltanata bağlılık çoğu kişilere inanç gibi iman gibi geliyordu. İnanç gibi iman gibi gelen düşüncenin ve bilginin iradesi de saltanattan yana olmakla huzura kavuşuyordu.
Ne söylerseniz söyleyin bir kesim ahali her konuyu getirip getirip saltanata bağlıyordu. Dolaysıyla yeni olanı da inancına bağlıyordu. İnanç ile saltanat halk nazarında özdeşlikti. Bu tutum geçmişte Emevi saltanatını veren düşünceleri savunup şiar edinmenin az çok bir benzeriydi.
Egemenlik bir yerlerdeydi. Fransız devrimi egemenliğimillete getiriyordu. Ahalinin egemenlik gibi bir derdi yoktu. Belli dahiyeler içinde olmadıça sorgulaması inancen yasaktı. Halkın saltanata olan bağlılığını bir egemenlik tercihi gibi algılatılmasını, hor görmeyin lütfen.
o zamanlar bakır rengindeydi dağlar
daha şıvan düşmemişti böğrüme
daha deli deli esmemişti ruzigar
kalbim acıya düşmemişti
sanırdım bütün ırmaklardan koşacaktım
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta