Kurtuluşum Ve İhanetim Şiiri - Aysel Çelik

O namlularla göz göze
O kahpelerle göğüs göğse
Vatanı, malı, sevgisi hele canı pahasına
Bir derya gibi şu kan gölüne

Kellesi, kolu, bacağı gitmiş
Hâlâ ruhu vatanı kurtarmaya
Yeni filizlenen şu çocuğa
Bakta! Bakta sen de anla ama

Ne zillettir ki onların yaptıkları
Yeyip içip yurda kattıkları
Eşkiyaymış, zerdüştmüş ya
Anla, anla! Kurtuluşa…

Bir ama o pak yüzüyle toprağa
Toprağa bastırtmaz o namerte
Şahlanan atıyla gök yaya
Yarab; Bu ne dehşettir bu hayasızca

Vatan parça parça gidiyor
Kendine gel arkadaş bu ne bir rüya
Ana, kardaş, bacı hepsi birden
Şu kafirlere bir dur ya

O zaman, işte o zaman
Geçmişin, geleceğin gördümü
Bir sefer sabahı buradan
Güneş doğacak ülkü

Ana ana sen ağlama
Sen kara bahtına yanma
Gelecek! Gelecek analara
Gelecek oğulların hatırına…

Evin, barkın, canın gitmiş ne çıkar
Bir vatan kurtulacak
Güneş doğmasın ne çıkar
Eğer vatanım kurtulmazsa alçaklar

Bir gün sabaha güneş doğdu
Savaşmış, yorulmuş, gürgin ruhlara
O kanıyla sulanan toprağa
Vatan! Vatan! Kurtuluşa….

Şimdi senin yaptığın nedir?
Sen şanlı tarihe vurdun kara
Sızlattın şehitlerin kemiklerini bir yara
Sen bu vatana kazığı çaktıran

Sen, senin için ölen bu atana
Sen namerde dedin dostum ya
Bu aziz vatan da
Kafiri yurt edindirdin, bark edindirdin

Hani senin Türklük gururun
Hani geçmişin kanlı göl deryaları
Unuttun yine dostun düşmanın
O yine bir ara vurur sabahlara

Senden hayır gelmez arkadaş
Senin aklın onlarda
Ruhun benzemiş onlara
Değil ruhun, aldattın vatana

Bir gün kurtulacaksın
Yine o gün iman göğsünde savaşacaksın
Yine var olma mücadelesiyle
Alçak! Bak şu vatana kaybedeceksin