Kurtuluş Yolu Şiiri - Halis Karadeniz

Müslümanım diyorsak bulalım safımızı,
Hak ederek isteyelim Allah`tan affımızı.
Saplandık günâhlara batıyoruz gün begün,
Bak; Ahiret`e göçmüş yaşayanlar daha dün.
Açık: Kur`an da gösterilmişken bize nur,
Arıyoruz boşuna, başka yerlerde huzur.
Duadan medet umma, küfre etmişsen biat,
Tevbe kapısını arala geçmişini silip at.
“Doğrularla Bir ol” emrine uymalı her kul,
Aksi hayat yaşarken dua olmazki makbul.
Arama mutluluğu Kur`an değilse rehberin,
Ahiret`e göçtün mü Cehennem olur yerin.
Biz insanlar; yaradılmışların en mükemmeli,
Düşmanını tanımazsa denilmez mi ona deli.
Ashab-ı Kehf`in köpeği ayrılmadı dostlardan,
Cennet`e girecektir yanlız O hayvanlardan.
Korkak köpekler kuyruğunu gizleyip gezer,
Hayvan olmasına rağmen, tehlikeleri sezer.
Köpek kadar düşünemezsek, yuh olsun bize,
Bu halde ümmet olunur mu, Peygamberimize.
Ölüm her nefsin tadacağı gerçek, sonsuza varış,
Dünyada olmanın gereği, hakikati bulmakta yarış.
Tek yol islâm, gerisi nefislere kurulmuş tuzak,
Hak`ki Hak bilene, Cehennem olacaktır uzak.
Kur`an tek anayasa, kanun koyucumuz Allah,
Sarılmayanlar bu ipe, olamaz asla felâh.
Kulun kanunları, şirk koşuyor Allah`a,
Nefsin ücretli köleleri, yanaşmıyor ıslaha.
Sonuç Kur'an da; Cennem`e odun olacaklar,
Şirke alkış tutanlarla, hep orada kalacaklar.
Bilgisizlik ilgisizliğe açmış, önü uçurum kapı,
Yükseldikçe alçalan, küfürle kurulmuş yapı.
Yıkıldı yıkılacak can çekişiyor durmadan,
Öyle bir gün gelecek ki, çekilecek aradan
08.06.98