Kurtuluş ve Atatürk Şiiri - Ali Rıza Saygan

Çok bitâp düşmüş idim; Güneş'im batıyordu,
Nadan kara bulutlar,sarmıştı gök kubbeyi,
Genç,ihtiyar,kız,kızan,hep hasta yatıyordu,
Omuz düşük,bel bükük; Göz'ler parlamıyordu.

Minare'ler susmuştu,okunmuyordu; Ezan.
İndirilmişti burç'tan, küskündü; Al Bayrağım.
Bütün hışmıyla çöktü; Anadolu'ma hazan,
Bozulmuştu dengeler,ortada yoktu mîzan.

Baş açık,ayak yalın,omuzlarda büyük yük,
Fakru zaruret üzre,inliyorken bu; Vatan,
Samsun'dan parlamıştı,heybetli yüce bir; Türk.
Haykırıyordu; Arslan; Türk'lük asil ve büyük.

Muhtaç olduğun kudret,damarda asil kandır,
Ya ölüm,ya istiklâl,diyordu o kahraman.
Cehennem'ler kudursa,intikam zamanıdır,
Allah-ım asil; Türk'ü zaferle onurlandır.

Gelmişti beklenen an; Sivas kongresi tamam.
İçmemiz şart olmuştu; Şehit'lik şerbetini,
Hasta'lar dirilmiş,haram diyordu yatmam.
Dadaş'lar diyarından,kükredi; Kara Fatma'm.

Safi sübyan beşik'te,Allah'a emanetti,
Elinde,kazma,kürek,emir bekliyor; Türk'lük,
Altın saçlı; Atam Türk,haykırarak emretti,
Emirle bir avuç; Türk köy'lerini terk etti.

Tarih yazmak azmiyle; Mehmed şahlanıyordu,
Bu ne aziz bir; Millet,bu ne coşkudur; Yarâb.
Bu coşku mezalim-i,vallah kahrediyordu,
Bir avuç; Türk,ege'de; Yunan-ı boğuyordu.

Düşman tarımar olmuş,kaçıyordu; Cihât'tan,
Kükremiş sel gibiydi; Hakka tapan; Millet'im.
Allah için al kanla,yazılıyordu destan,
Al kan'la destan yazan; Şühedâ'lar; Cennet'han.

Sakarya'da su değil,al kanlar akıyordu,
Helâl olsun; Vatan-ım,mübârek kanlarımız,
Vatan dantela'sını; Şehit'ler dokuyordu,
Yarâb; Vatan uğruna,ne canlar batıyordu.

Çanakkale'mde durum,yürekler ürpertiyor,
İngiliz'ler perüşan,deniz'e dökülürken,
Haykırıyor; Mustafa'm,boğaz geçilmez diyor,
Ve kınalı; Kuzu'lar; Allah'a kavuşuyor.

Toprağ'ı; Vatan yapan; Bayrağ'a renk verenler,
Sizlerle gurur duyup,dualar ediyoruz,
Allah'a kavuşarak; Peygamber'e erenler
O size güveniyor,ey; Atatürk diyenler.

Arz ederim.Şiir No:20