Kurtuluş'un halleri Şiiri - Muhsin Gürsu

Upuzun sarı saçlı bir genç kız gibi,
upuzun bir caddeydi Kurtuluş her zaman.
Namı diğer'Geçmişini arayan Tatavla'

Softalık denen yılan koynuna girmeden,
mutluydu Ani,Siran,Avadis,Hrant.

İçe kapalı zamanlardı,
yabancı bir köyde misafir gibilerdi,
fakat
'Bazen yüreğiyle sevişmeyi,bedeniyle sevişmeye,
tercih eder ya insan'
Öylece yanlız kendi içinde ve onlara aitti
yaşam.

Sonra bizler geldik ağır ağır.

Bizler!

Caddenin başında'RADİİKA'nidasıyla,
sabahın sessizliğini bölen çingene kadınıda,
kadınsı beden işçileride,
karaçarşaflılarda ve Afrika'lılarda dahil,

Bizler!

Dar sokaklarında robokoklara,
özgürlüğü kovalattık biber gazıyla,
bir bayram sabahında.

Pencereden bakarken Raşel,
sökülüyordu kaldırım taşları.

Kurtuluş'un sökülen yüreği gibi.

Dargın ve ürkek bakıyordu Raşel,
alıştırıldığı gibi, doğduğundan beri.

Sessizliğinde,
yitirilen umudun son kaleleri vardı.