Yine geziyordum Kurtuluş Parkında
Ve ben yine kahrediyorum o günlere
Ömrümün sensiz geçen senelerine
Yine acıyordum…
Yine gözümde canlandı mazin
Adımız yazılı akasya ağacı ve bank
ama altında kimse yok, sen yoksun
Ağca kazınanlar ise duruyordu...
Ve ben yine sarılıyorum hayaline
Rüzgarda savrulan saçlarının
Kokusunu duyuyorum
Kalbimde acı bir hüzün
Yokluğunu ahh çekerek hissediyorum
Özlemini en derinlerden çekiyorum içime
Sen kokulu rüzgar esiyor yine
Kurtuluş Parkında
Kurtuluş Parkından her geçişim
Bana seni hatırlatıyor...
Bir tebesümle seni hatırlatıyor..
Necip KÜÇÜK (07 Eylül 2009)
Necip KüçükKayıt Tarihi : 18.3.2010 15:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!