Kurtuluş Günlerinin Hikayesi

O günler değildi böyle bacım.
Ufuklar duman dumandı...
Bir başka hali vardı ortalığın
Kartallar süzülürdü tepelerden

Yerde insanlar fişek yakardı kıyasıya.
Vurulan yer kan kokar,
Barut barut kokardı.

Sel gibi insanlar akardı cephelerden
Yaşamak için ölmek,
Yaşatmak için ölmek yazılıydı alınlarında.
Ninele, bacılar, oğullar
Kağnı peşlerinde mermi taşırdı...
Cephe cephe...
Bir millet vuruşurdu
Yedi düvele karşı;
Yedi düvele karşı duruşu yamandı.

Tarih yapan, devir açan bir eldi kabzadaki
Namlular da coşmuştu;
Alev kusardı siperlerden,
Siperler duman duman tozardı.
Sakaryada çözülen,
Dumlupınarda bozulan,
İzmir yollarında ezilen düşmana
Mezardı bu yerler mezardı.

Bu günlerin öncesi bacım,
Kandı, dumandı... yamandı amma
Gögüsler.. göğüsler dolu imandı.

Kağnılar geçmişti bu yollardan
Mermi yüklü,
Umut yüklü,
Yeni bir devir yüklü kağnılar.
Bu yollardan geçmişti
Ordular Akdenize
Ve.. bu yollar bağlamıştı bizi birbirimize