Tut ki serseridir gece, sokağa atmışlar başıboş bir deli
Tut ki ellerini kırmışlar gecenin ve yakana yapışmış bırakmıyor seni
Kâbus gibi çökmüş boğazına sıkabilse biraz daha
Alacak senin son nefesini
Veyahut sen körkütük âşık
Sarhoşsun aşkından geberiyorsun
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
