KurtulDun.. Şiiri - Nevin Akbulut

Sızlanma artık…
Son düşmelerim de bitti..
Son düşlerimde uçtu..
Kurtuldun…

O kayalıkları,
Toprağa gömülen yeminleri
Seninle ilgili her şeyi
Unuttum…

Bir Deniz’e bıraktım yüreğimi,
Uzaklara götürsün diye.
Sen toprakları kazarken,
Beni bulama diye…

Ben uyukluyorum artık; Bulutların kucağında,
Güneş’imi çoktan terk ettim, cebimde yaralarım…
Kaç hayat saklıydı avuçlarında?
Elimi nereye atsam kanamalarım…

Gözlerindeki karanlık ne?
Hangi ürperti sindi üstlerine..
Sana bakışlarım toprağa karıştı..
Kurtuldun gözlerimden, Düş/tün…

Bozdum gözlerinin söylediği her şeyi,
Tohumsuz bir sevgiydi benimkisi..
Tohumsuz ektim yüreğimi..
Kurtardım Seni..

Ellerimdeki kokun,
Burnumdaki Sızın…
İçime çektiğim Nefes’in..
Kaybetmemek için nefes bile alamazdım..

Şimdi onları bile sildim..
Elimin tersiyle…
Dokunduğun her yeri yıkadım
Kırk tas su ile..

Hırsız dokunuşlardan kurtuldun,
Seni azad ettim bu yürekten…
Yaprağımda çiğ tanesi adın,
Olmadan, SOL’an…

(On-Ekim-İkiBinOnBir*18:50)