Kurtuldum! Şiiri - Burhanettin Akdağ

Gözümü açtım dünyaya, kendim istemezken
Ağladım başlarda, bir şeyden anlamazken
Sorguladım bakındım alemin içre dikkatle
Tüm güzelliğiyle, zirvesini doyumsuzluğun

___Seyreyledim, gördüm!

Birazcık büyüdüm, istemesem de bedenen
Serpildi aklım, durduramasam da hızını
Algıladım mekanda, canlıyı cansızlardan
Yakaladım farkımı, hem de ayrıcalığımı

___Hissettim, yaşadım!

Uzattım kulağımı iyice, işin aslın bilene
Sordum büyüklere, yol ve yordamını gidişin
Danıştım, görüştüm, hep istişare ettim
İzledim çok dikkatlice, nicedir doğrular

___Düşündüm, anladım!

Koydular önüme, yıktılar yaldızlı ciltleri
Döktüler beynime, yüz binlerce sayfaları
Adetlerce kitapları, yazılanları her telden
Düşündüm, araştırdım, sorguladım inceden

___Okudum, öğrendim!

Biraz daha daldım derinliklerine hayatın
Birazcık da, farklı düşündüm yaşananları
Tefekkür eyledim, fikrimle zikir eyledim
Ağladım, iki büklüm oldum geceler boyunca

___Araştırdım, buldum!

Şaşırdım yollarımı, çoğunluk hallerimle
Kaybettim yönümü, hem sağımı hem solumu
Doğru yoldan saparak, tosladım duvarlara
Düştüm kapkaranlık dehlizlere, devrildim

___Sarardım, soldum!

İnatsa inat, durmadan devam ettim inadıma
Dönmedim geriye yanlışlarımdan, yanıldım
Öyle bir çarpıldım ki, o çok bilmişliğimle
Battıkça battım, boğuldum, daraldım nefessiz

___Doğrandım, paralandım!

Neler çektim dost bildiğim ellerin elinden
Yıkıldım, çok düştüm gafletin çukurlarına
Süründüm yerlerde, ağır ödedim akılsızlığımı
Tükendim sessizliğinde gecelerin, karardım.

___Çaresiz kaldım, yandım!

Aradım nedenlerini, nasıl ve niçin’lerimin
Düşümdüm, soruşturdum aslını fani hayatın
Kaldırdım kalp gözümü gökyüzüne, inceledim
Buldum sırrı bütün yıldızlarda, nakış nakış

___Ölçüp biçtim, tarttım!

Uzattım yüreğimi, tutundum sıkıca MEŞALE’ye
Hakikatin sırları, indi birer birer gönlüme
Aydınlandı ilminin ışığıyla, bütün yollarım
Açıldı tüm kapılar ardına kadar, âlem-i manâda

___Sığındım kudrete, kurtuldum!

(20.02.2006)