Kurtuldum Şiiri - İsa Yıldıran

Bir şehre vardım ki kurbiyet yurdu,
Ayrı gayrı denen, elden kurtuldum.
Fırtınalar dindi, kasırga durdu,
Deli deli esen yelden kurtuldum.

Nasılsa yazılmış ezelde yazım,
Bundan sonra bize acep ne lazım,
Elimde bulunsa bağlamam sazım,
Dilime dolanan sözden kurtuldum.

Halim kalmamış düşmüşken bitap,
Kulağıma geldi, o kutlu hitap,
Hayat kaynağı olan o kitap,
Topla, çıkart, bölden kurtuldum.

Dünya hazinesin döktü önüme,
Bir anlam yükledi ruhsuz günüme,
Şükür kulluk düştü gerçek ünüme,
Bülbülden dikenden gülden kurtuldum.

Hasret ciğerimi yaktı dağladı,
Kitap kullukla beni bağladı,
Nefis kaynağımda sular çağladı,
Çaylardan, ırmaktan gölden kurtuldum.

Gittiğim yollar dikti yokuştu,
Kulluk geldi düzlük oluştu,
Alemde varlık ayet gibi konuştu,
Esrara yabancı, dilden kurtuldum.

Hakkın sarayına vardım varalı,
Nerede bilmem ki eski yaralı,
Çorak bahtımızı derya saralı,
Vahalar açıldı çölden kurtuldum.

İSA YILDIRAN