Kurtulamıyorum Şiiri - Üzeyir Aydın

Gene bir akşamdı, çekti beni
Yaprak suya düşmüş, aldı kepçe
Gönlümdeki başka, çekti teni
Kurtulamıyorum, tutsak serçe

Yokuş aşağımı, yok yukarı
Yaşlanmış adam mı? Yok haşarı
Olan sıra dışı, kim aşırı
Kurtulamıyorum, tutan pençe

Seni seviyorum, değil öyle
Gönlüme eğlence, sevil böyle
Aşıksın deyince, o anı söyle
Kurtulamıyorum, neden sence

Sevmeyen sevgiyle, dün akşamı
Sabaha ekledik, yaz yaşamı
Bedeni suladık, yaş adamı
Kurtulamıyorum, tuşum bence

Çekilen ben miyim? Çektiren sen
Seçilen sen misin? Seçtiren ben
Çıkılmaz sokaksa? Seçmişim ben
Kurtulamıyorum, yolum ince

Oyalandık yine, yana yattık
Deli olduk yine, aşşık attık
Derenin dibine, taşı attık
Kurtulamıyorum, yüz gülünce

Onun ki yalansa, benim yalan
Dipsiz kuyularsa, bana kalan
Bu da bir rüyaysa, oda yalan
Kurtulamıyorum, göz görünce

Gözümün ışığı, damla suda
Gönlümün aşığı, uzun yolda
Sönse de, kalsa da, rüyalarda
Kurtulurum sevdim sen deyince

Cebirin Defteri 28. Temmuz.2012 Eskişehir