Kurtulamıyorum....! Şiiri - Adem Yıldırım

Varlığın, fırtınalı engin bir deniz misali
Uçsuz bucaksız, ne adası var nede sahili
Tek başımayım, yüzüyorum kurtulmak için
Savuruyor beni oradan oraya hüzün yelleri

Her kulaçta biraz daha ileri gidecekken
Nedir bu belirsiz şey beni derinlere çeken
Senden kurtulmak için ne yaparım bilmiyorum
Tek anın kaldı ben de, sessizce senden giderken

Kapris dalgaların vuruyor, yoruyor,itiyor uzaklara
Nazınıda çekmem artık, bundan sonra kahrınıda
Taş basıyorum bağrımdaki senden kalan boşluğa
Sakın aklından geçmesin, dönme bir daha buralara

Sana çıksa da bütün yollarım, sapacağım
Gör bak seni bir gün mutlaka unutacağım
Bıktırdın beni, seninle geçirdiğim günlerde
En az seni sevdiğim kadar senden usandım

Nasıl çekmişim kahrını bunca zaman şaşıyorum
Seninle harcadığım günlere şimdi yanıyorum
Bırak artık peşimi gözüm açıldı, kanmam sana
Kalbimden bir zafer kazandım, kendimi kutluyorum
…………

Issız bir çöl sessizliğinde, şimdi gönlüm
Ne bir dakika rahat, ne de bir gün yüzü gördüm
Seninle olmakta, artık bu yaraya merhem değil
Zira seninleyken de, sürgünlerde sürüldüm

24 Nisan 2009 Erzincan