Kurtlarla Koşan Kadınlar Şiiri - Işbara Han

geceler saçların kadar masum
mutluluğa bir adım daha atıyor
bir rüya, hüzün sardı yine kollariyla
umudu bırakan küçük bir kalp
atmayı kesti inancını bıraktığında

gök karardı yıldızlar çıktı ortaya
bir şimşek çaktı burada devasa
anladı insan, varlığın amacını
yaktı geceleri bir ten uğruna

gece yine saçların kadar masum
ki devasa bir ormanın ortasında
Yalnız bir başına kalakaldi ortada
Bir anı kaldı aklında çıkacak ortaya

Teni güneşle parlayan mahluka
Bir kadındı tasviri umudunda
Gördü ki herşey umduğunda
Bir yıldız kaydı sonra umutlarla
Ve bir kurt çıktı burada umutlara

Kadın koşmaya başladı kurtlarla
Bir ulus yarattı, umuduyla
Bir evlat verdi tanrı bu kurt'a
Oğuz dedi, kulağına küçücük umuduyla

Tanrı diledi büyüdü Oğuz
Bir ulusa can oldu
Bir umuda bir adım oldu
Sonra tanrı aldı yanına
Kurtlarla koşan kadınlar kaldı dünyada

2

Kut verdi tanrı kurt ulusuna
Bir oldu esti büyük bir ugultuyla
Gürledi yağdı kurt ulusu dünyaya
Esir aldı baktı şöyle acuna
Hesap sordu, tüm olanlara
Turan dedi bu kutlu yurda

Çağ devrildi bir baktı ki ulusa
esaret altında kalmiş küçük dünyada
Sordu kadın tanrıya neden böyle?
Baktı tanrı bu kadına ve dedi ki
Bir olacak kim kaldı bu ulusta

Bir isyan başlattı kadın burada
Bir ateş yaktı yüce dağ başında
Bir yol açtı yüreğiyle o dağda
Bir nesil aktı koca dünyaya

Gördü ne olmuş bu diyarda
Sonra gitmeye karar verdi oraya
Yine yalnız kaldı bu diyarda
Kardeşleri hep uzaklarda orada

Çağa baktı ki hep kara
Ve yine gece saçları geldi aklıma...