Kurtların Elinden Aldığım Kuzu

Çiçek çiçek iken dünyamın yüzü
Kedersiz ömrümün bayırı düzü
Kurtların elinden aldığım kuzu
Beni bir ovada taşa çevirdi

Aratmadım birgün fası, yemeni
Başına taç ettim gülü, çemeni
Zaman sonra, bir de baktım o beni
Kaynar kazanlarda aşa çevirdi

Büyüttüm, besledim birlikte gezdim
Ne yapsa gülerdim, demezdim bezdim
İlkbahardan başka mevsim bilmezdim
O beni zalimce kışa çevirdi

Gönlümün deseni kadifedendi
Abdaldım, adıma hep deli dendi
Saflığım yüzünden, tek onun fendi
Gülen gözlerimi yaşa çevirdi

Yaşasın gönlünce derken gününü
Unutmuş olamaz sandım dününü
Yazık ki, oynayıp tüm oyununu
Beni iki çatık kaşa çevirdi

Çare diye hep dert oldu soruna
Anlamadım, giden neydi zoruna
Neden bilmem, düşürerek toruna
Beni yaralanmış kuşa çevirdi

Çalmasına rağmen benim şarkımı
Bakıpta görmedi elden farkımı
Emeli üğruna gönül çarkımı
O günden bu güne boşa çevirdi

Bir çırak misali elinden geçtim
Rüzgarı ekmeden poyrazı biçtim
Bal diye zehrini verdikçe içtim
Zülmü yüreğimi tuşa çevirdi

Derdimin üstüne dertler ekleyen
Zavallı kalbimi yapıp tekleyen
Kökünden kurumuş balta bekleyen
Beni bir ormanda huşa çevirdi

Ondan çektiklerim değil desise
Olmadı bir türlü ne yaptım ise
İdam kararımı sunup meclise
Beni bir kesilmiş başa çevirdi