Kurtların Dans Alanı Şiiri - Salih Yıldız

Şu talihsiz ülkemin, düşmanı çok, dostu çok!
Düşmana yalakası, dostunaysa hoşt’u çok!
İnsanlığın gözdesi, gezegenin merkezi;
Ajanı münafığı, yüzülecek postu çok!

Kurtların dansı için, seçilmiş her alanı;
Küçücük kalmış ama tükenmemiş talanı.
Çekici bir gücü var cezp ediyor herkesi;
Bağrında yetişiyor, en zehirli yılanı.

Çok verimli toprağı, düşmanı bile gürbüz,
Oynanan oyunlarda, gizlilik, hile gürbüz;
Sanki cümle ajanın, giyilecek parkesi;
Üstünden eksik olmaz, dert ile çile gürbüz.

Bunca düşmana rağmen, yine dimdik ayakta,
Tuzakları kurulur, her kuytu ve koyakta;
Yarış atından beter, jokey dolu terkisi;
Her birisi en yüksek, birimde ve kuşakta!

Yoruldu, şimdilerde, kurtarıcı bekliyor,
Karanlık iklimlerde artık kalbi tekliyor;
Türkü, Kürdü ve Lazı, birlik olsun Çerkez’i;
O bunu görmek için, günü güne ekliyor!

Garibînin teşhisi, doğrumu? Bilmem, böyle,
Burayı vatan bilen! Her yiğit, buyur söyle;
Hatta dervişi veya birleşmeli serkeşi;
Şehir’i kasabası, yardımlaşmalı köyle…