Zamanın bir yerinde,bu dünyanın sahnesinde,
Yaşamış insanlar korkuyla,dağların zirvesinde.
Korkuların eşkiyası,gezdikçe yalnız gölgelerde.
Sessizliğin sisleri çökermiş,çarpan yüreklerde.
Salladıkça kılıçların döktüğü,mazlumun hülyası.
Kurtların sofrasında akarmış,zalimlerin salyası.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta