Kurtlar Sofrası Şiiri - Kadir Karakulakk ...

Zamanın bir yerinde,bu dünyanın sahnesinde,
Yaşamış insanlar korkuyla,dağların zirvesinde.
Korkuların eşkiyası,gezdikçe yalnız gölgelerde.
Sessizliğin sisleri çökermiş,çarpan yüreklerde.

Salladıkça kılıçların döktüğü,mazlumun hülyası.
Kurtların sofrasında akarmış,zalimlerin salyası.
Karanlıkta arzuları olmuş,vahşi zulmün sevdası.
Nice masumlar boğazlamış,zalimin mezbahası.

Sanma ki merhamet,zalimlerin gönül prangası.
Vahşi arzularında estikçe,kurumuş hep yaftası.
Karanlık dünyasına kurduğu,hep canlar sofrası.
Karanlığında dökülmüş arzuları,her gece yarısı.

Unutma ki cahil olan,gördüklerine bakar geçer.
İnan ki zalim olanlar,her gördüğünü yıkar geçer.
Alim olanlar ise ancak,bozulanı yapar da geçer.
Bilenlerden olursan ancak.bu hayat mutlu geçer.