Kurtlar Sofrası Şiiri - Duygu Zeynep

Ah be annem
Hayat bu kadar acımasız işte
Bugün yüzüne gülen,
Yarın arkandan konuşuyor yüzsüzce.
Ah be annem
Keşke bana anlattığın masallar gibi olsaydı hayat
Ne fazlası, ne eksiği
O güzel masallar gibi olsaydı kafiydi
Çocukken ağlayınca bizim olurdu istediklerimiz
Oysa şimdi hergün ağlıyoruz
Yinede ellerin oluyor sevdiğimiz
Ah be annem
Kimse senin gibi okşamıyorki saçlarımı
Aksine yaşattıkları acılarla
Bana yolduruyorlar saçlarımı
Ah be annem
O güzel yüreğin gibi seven yok bu devirde
Anca hain pençelerini saplarlar yüreğime
Kanayan yaralarıma kimse pansuman yapmaz senin gibi
Ah be annem
Kimse üzülmez ben hastalanınca
Nöbet tutmazlar senin gibi baş ucumda
Dahada çok darbe verirler hasta anımda
Hatırlarmısın beni hep parka götürürdüğünde
Diğer çocuklarla kavga ederdim
Sende onlar kardeş yavrum derdin
Neresi kardeş bunların annem
Kardeş olsalar batırırmıylardı hain pençelerini
Hayat güzel derdin
Bana göz göre göre yalanmı söylerdin?
Bumu güzel hayat?
Bumu o muhteşem hayat?
Hiç sanmıyorum annem
Ne insanları kardeş gibi
Nede hayat masal gibi
Bu hayat kurtlar sofrası gibi.