Kurtlar ölür kuzucuklar bakar.

küçük kızım televizyona bakar
Anne babanın içi sızlar.
Akşam oldu çıktı arsız yarasalar.
Üç kuruş için aldırmadan minik bakışlarına.
Yine boyuyorlar beyaz camı kırmızıya.

Küçük kızlar televizyona bakar.
Uçurulan kafalar feryat figanlar.
Hırs içinde kıyılan canlar.
Eşkiyalığa özendiriliyor minicik yavrular.

Küçük kızım televizyona bakar.
Minicik yüreciği masallar arar.
Hani nerde kaldı karagözler Hacivatlar.
Onlar öldü dediniz şimdi moda savaşçılar pokemonlar.

Sizler! söyleyin bizlere efendiler.
Niye dir bu kin. kime dir bu vahşet!
Ellerinizde bankonot tırpanları
Niçin biçiyorsunuz papatyaları.

Sizler! söyleyin bize efendiler.
Hiç mi çocuk olmadınız?
Bayram sabahlarına uykusuz kalkmadınız.
Hani hepimizin teyzesiydi masallar anlatırdı.
Hepimizin uykusundan önceydi adile teyzemiz.
Yüzümüz gülerdi kalplerimiz tertemiz.

Hatırlamıyor musunuz büyük medyacılar! .
Hani vikingler uçan kazlar nerede şeker kızlar
Hani Dallaslar küçük evler uzay yolları.
Çekirdek ailenizde hiç çekirdek yemediniz mi?
Büyüdünüz okula gittiniz üniversitede öğretmediler mi?

Büyüdünüz diyorum okullara gittiniz.
Ya unuttunuz bunların hepsini.
Paranız mı büyüdü vicdanınız mı bitti.
Ya hiç çocuk olmadınız.
Ya da sizin kızınız olmadı.

Bizler diyorum efendiler.
Yaşadık hamd olsun bütün bunları
Akşam oldumu bizler babalar ve anneler.
Kapatıyoruz bir bir televizyonları.