Kurtçuk Şiiri - Yalçın Çınar

avuçlarım kurşun eker toprağa
silahım kan biçer,hasatta
gözlerim kısıktır,ufka bakar halde
arkamda kalan yer ise çölleşmiştir
dönüş yokki orda bana
benim kurtlarım dolunay da dağlarda ulumaz
benim kurtlarım kıtır kıtır kıvrılırken kafamın içinde ulur
sapsarıdırlar
taptaze
ve savunmasız kurtçuklar
bir kaşıntı bilirim
aklın kaşınır,
beynimin kıvrımları !
ve bir kayaya hınçla çarparsın başını
kayada kan izi beklerken
o da ne !
sarı ezik kurtçuklar
kıvranıp ölüyorlar
hayallerin son nefesini izledim
ve gerçeklerden gizleyemedim
kurtçuklarım çürüyen elma gibi kafatasımda
yavaş yavaş ölüyorlar
. . . . . . . . . .
tüylerim ürperir bazen,bir küçük tırtıl gezermiş gibi tenimde
sonra bakarım nerde,oysa o kelebek olup ölmüştür bile