Kurtçuğun Seslenişi Şiiri - Tamer Mezgitçi

Bir damla iken nasıl oluşursa ten,
Öylece yaratılırmış ağaç kökten.
Her damla ayrı bir derya ve sen,
Elma dalından yere öylece düşen.
Yalnızım sanırsın, vurursun ya gem,
Kimseler almazsa hani seni yerden,
Sabırsızınım ben, geçmeli oysa zaman,
Acı çeker, sapında tac olan yeşil elmam.
Bir yara hani durmaksızın kanayan.
Sülük, kene vb. ne isim versen,
Baş çıkartır yine de nihayet sevdam!
‘’Ehlen ve Sehlen’’ der ‘’Kurtcuk’’ ben
Allah’ın hikmetine olur mu şikayet,
İçine doğdum ve kemirdim sahiden.
Serden çok şey yuttum ya senden,
Sanırsın ki anadan üryan şerrimden!
Oysa Hz. Eyyüb’ü ne kadar bilirsen,
Sevgilim, bende öylece saklı şifan!